yağmurlara uyanmak olmasa tadı çıkmazdı akşamdan kalma yalnızlığın...
gözlerim kapalı yazıyorum.. kaybetmeye kıyamadığım hayalinin sebebinden.. breh breh.. ne peydahsan geceme gitmek de bilmedin günlerce.. ve bitmek de bilmedin düşlerce.. haksız sayılır mıyım bilmiyorum..
yazmamak meylimin daha güçlü olduğu bu saat diliminde aklımda tek bir "sen" yokken sarfedilmiş bir kaç satır "sen" olsan kimbilir ne sayfalarca dillenir.. yalnızlığın bir boyutu bu olsa gerek.. hani kimsenin olmayışı zihnin uğultuları arasında yankı bulacak.. kafayı yedirten sessizlik de başka bir boyutu olsa gerek yalnızlığın..
kendimi rüzga kaptırıp uçasım gelir... sonsuzca boşlukta savrulasım.. senli bir rüyadan ayılana dek...
01.44/14.04.12
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder