bu final sitresinin tarifini anlatacak bir kelime bulmakta güçlük çekiyorum. nasılsın gibi iyi niyetli sorulara verecek bir iyi ya da kötü gibi cevapta tereddütler yaşadım diyebilirim. bir yıkılmışlık ve çaresizlik psikolojiyle girilen sınav sonrası bütün insiyatifin hocanın insafına kalmış olması ayrı bir boktan durum. düşünülmesi bile sinir bozucu bir etken oluşturmakta. ve zaten cümle kurmakta bile güçlük çekerken bu sinir sillesine hiç bulaşmasam daha iyi. asıl bahsetmek istediğim bu da değildi aslında.. -geçmişte hatırlanacak bir durum bildirisi olsun-
bahsetmek istediğim keyifli bir gece sohbetinde mevzubahis olan konu üzerine bir kaç cümleden ibaret olacak. efendim kız arkadaş muhtemel güvey adayının sıfır hatalı bir üretim olması aryışındaymış. o en doğru insan olcakmış, her durumda ona saygı duyulmasını sağlıyacakmış, dediği dedik olcakmış.. vs... hani bi'yer de hak verirsin gençtir istek, beklenti, arayışları yüksek olacaktır. tabi bununla kalsa. çelişen durumlarda sözkonusu. efendim hem dominant karakter olcakmış hem istenileni yapcakmış. biraz maço olcakmış eh birazda boyun eğen falan filan. hani ben bu noktadan sonra dur! dedim. pardon sen neyin kafasında yaşıyosun gibisinden çıkışlar yapma isteğim gelse de kendimi dizginlemeyi başaradıktan sonra. nasıl yani? neden mükemmel olmak zorunda bu şahıs? her insan gibi hatalar yapabilir olması normal değil mi? hatalarıyla sevilemez mi?... -sesizlik- bir kaç kem-küm cevaptan sonra ben sorularımla başbaşa kalırken kız familyasını şu istekleri kapsamında anlamlandırmaya çalışma çabalarımın ne yazık ki yetersiz kaldığını gördüm. belki uyku sersemliği belki kafa yoğunluğundan. ama eminim bu benden kaynaklanan bir durumdur! anlamlandırabilen canlılar vardır..
içindeki yalnızlık durumumla biraz fazla mı? abarttım acaba düşüncesinde olsamda şimdi haklıyım arkadaş. "kusura bakmayın mükemmeli aramak biraz imkansızlıktır.." cümlesi ve soru işaretlerimle bu konuyu burda rafa kaldırıyorum. hayırlı işler bol kazançlar efendim....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder